-
1 κύδει
κύ̱δει, κῦδοςglory: neut nom /voc /acc dual (attic epic)κύ̱δεϊ, κῦδοςglory: neut dat sg (epic ionic)κύ̱δει, κῦδοςglory: neut dat sg -
2 γαίω
γαίω ( ΓΑF, vgl. gaudeo, gavisus sum, γαῦρος, ἀγαυρός, γαυριάω, γηϑέω, γάνυμαι), stolz sein auf etwas, sich dessen freuen; Hom. viermal, καϑέζετο κύδεϊ γαίων Versende, Iliad. 8, 51 vom Zeus, αὐτὸς δ' ἐν κορυφῇσι καϑέζετο κύδεϊ γαίων, älteste Stelle; 11, 81 vom Zeus, τῶν ἄλλων ἀπάνευϑε καϑέζετο κύδεϊ γαίων, der Vers ist mit seiner Umgebung interpolirt, s. Scholl. Aristonic. und Didym. 11, 78 u. vgl. Lachmann Betrachtungen über die Ilias S. 37; Iliad. 1, 405 vom Briareos, ὅς ῥα παρὰ Κρονίωνι καϑέζετο κύδεϊ γαίων, in der zweiten Fortsetzung des ersten Lachmannschen Liedes; 5, 906 vom Ares, πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καϑέζετο κύδεϊ γαίων, unächter Vers, entlehnt aus 1, 405, s. Scholl. Aristonic. 1, 405 u. 5, 906. Die Aristarchische Metalepsis des Wortes ist γαυριῶν, s. Scholl. Aristonic. 5, 906, vgl. Apollon. Lex. Homer. p. 53, 29. – Vgl. Empedocl. 24.
-
3 κῦδος
κῦδος, τό, Ruhm, Ehre, bes. Kriegsruhm; ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ Il. 17, 251, öfter; μάρνασϑ', ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξει 5, 33, wie κῦδος ὀπάζειν 17, 630; ἐγγυαλίζειν, 15, 491; προτιάπτειν, 24, 110; ἠράμεϑα μέγα κῦδος, ἐπέφνομεν Ἕκτορα δῖον 22, 393, u. öfter κῦδος ἀρέσϑαι, Ruhm für sich in dem Kampfe davontragen; auch = körperliche Ueberlegenheit, die den Siegesruhm begründet, κύδεϊ γαίων, seiner Kraft sich freuend, im Hochgefühle seiner Macht, von Zeus, von Briareos, 1, 405, von Ares 5, 906; μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, großer Ruhm, Zierde u. Stolz der Achäer, vom Nestor, 14, 42, vom Odysseus, Od. 12, 184, öfter. Auch übh. Gelingen, Gedeihen, preiswürdiger Erfolg, denn Tüchtigkeit u. Gelingen erwirbt Ruhm, vgl. Nitzsch zu Od. 3, 57. – Ruhm, Siegesruhm ist es bei Pind., ἔδωκεν μέγα κ. P. 2, 89, vgl. I. 1, 50 ὃς ἀμφ' ἀέϑλοις ἢ πολεμίζων ἄρηται κῦδος ἁβρόν, u. bei Aesch., ὡς γὰρ ϑεὸς ἔδωκε ναῶν κῦδος Ἕλλησιν μάχης Pers. 447, ἄροισϑε κῦδος πολίταις Spt. 299. – Nach Schol. Ap. Rh. 1, 1337 ὁ κῦδος = λοιδορία παρὰ Συρακοσίοις, u. so VLL.; vgl. Zenob. 4, 70, der auch bemerkt, daß die erste Sylbe davon kurz sei. Vgl. κυδάζω.
-
4 γαιων
[part. m к *γαίω] радующийся, наслаждающийся(μονίῃ Emped.)
-
5 κυδος
- εος τό слава, честь(τιμέ καὴ κ. Hom.)
κ. ὀπάζειν, ἐγγυαλίζειν или προτιάπτειν Hom. — приносить славу, прославлять;μέγα κ. Ἀχαιῶν Hom. — (Нестор -) слава ахейцев;κ. ἀρέσθαι Hom. — стяжать славу;κύδεϊ γαίων Hom. — гордый (своей) славой -
6 γαίω
Aγαίεσκον Hsch.
:—rejoice, exult, Hom. only in Il., in phrase,κύδεϊ γαίων Il.1.405
, 5.906, 8.51; [Σφαῖρος] μονίῃ γαίων Emp. 27.4
. ( γάϝ-yω, v. γάνυμαι.) -
7 κῦδος
A glory, renown, esp. in war,ὡς ἄν μοι τιμὴν.. καὶ κ. ἄρηαι Il.16.84
;ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κ. ὀπηδεῖ 17.251
; Ἕκτορι κ. ὄπαζεν (sc. Ἀπόλλων) 16.730;ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κ. ὀρέξῃ 5.33
; κ. ἀρέσθαι to win glory, 12.407, etc.;κύδεϊ γαίων 1.405
, 5.906; of a person, μέγα κ. Ἀχαιῶν glory of the Achaeans, of Odysseus, 9.673, Od.12.184; of Nestor, Il.14.42, Od.3.79.—[dialect] Ep. word, also in Alc.Supp.23.13, Hdt.7.8.ά, Democr.215, Pi.P.2.89, al., A.Th. 317 (lyr.), Pers. 455 (not in S. or E.); in a mock-heroic line, Ar.Eq. 200; never in [dialect] Att. Prose. -
8 γαίω
γαίω: only part., κύδεϊ γαίων, exulting in his glory. (Il.)A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > γαίω
-
9 κῦδος
κῦδος, τό, Ruhm, Ehre, bes. Kriegsruhm; κῦδος ἀρέσϑαι, Ruhm für sich in dem Kampfe davontragen; auch = körperliche Überlegenheit, die den Siegesruhm begründet, κύδεϊ γαίων, seiner Kraft sich freuend, im Hochgefühle seiner Macht, von Zeus, von Briareos, von Ares; μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, großer Ruhm, Zierde u. Stolz der Achäer, vom Nestor, vom Odysseus. Auch übh. Gelingen, Gedeihen, preiswürdiger Erfolg, denn Tüchtigkeit u. Gelingen erwirbt Ruhm. Ruhm, Siegesruhm -
10 βουγάϊε
βουγάϊεGrammatical information: m.Meaning: `braggart'? (Ν 824, σ 79).Other forms: Schol. βουκαίεOrigin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: From prefix βου- as in βούβρωστις (s. v.), βουκόρυζα, βούπαις etc.; the second member to the pres. γαίω (cf. κύδεϊ γαίων)? The ᾱ is problematic (Zenodotus wrote βουγήϊε, Chantr. Gramm. hom. 1, 22). S. Latacz, Freude 129f.Page in Frisk: 1,257Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βουγάϊε
-
11 βρένθος
Grammatical information: m.Meaning: The data are very complicated.1. a bird (a waterbird Arist. HA 609a23, but a singing bird (v.l. βρίνθος) Arist. HA 15a16 = κόσσυφον (`blackbird') Η.; s. Thompson Birds s. v.); 2. `pride' (Ath.); 3. πυθμήν, τύμβος H. 4. a perfume βρένθον μύρον (`perfume') τι \< τῶν παχέων\>, ὡς βάκκαρις (`unguent'), οἱ δε ἄνθινον μύρον H. cf. βρενθινῳ̃ ἀνθινῳ̃ H. 5. βρένθινα ῥιζάρια τινά, οἷς ἐρυθραίνονται αἱ γυναῖκες τὰς παρειάς οἱ δε ἄγχουσαν, οὐκ εὖ... οἱ δε φῦκος (`orchil'?) παραμφερες κύδει Α᾽φροδίτης H. 6. βρένθις = θρίδαξ (Nic. fr. 120), βρένθιξ θριδακίνη. Κύπριοι H.Derivatives: βρένθειον ( μύρον; Sapph.). - βρένθυς, - υος f. `perfume of βρένθειον μύρον' (Phld.). - More usual is βρενθύομαι (pres. only) `bear oneself haughtily, swagger' (Ar.), also βρενθύνομαι (AP),Origin: XX [etym. unknown]Etymology: DELG thinks the bird is the same word as that for `arrogance', which is quite doubtful. DELG suggests that there were two groups, the bird (+ arrogance) and the plants and the perfurme. The word for = `τύμβος' may be another group. So nothing is certain. - Hardly here βρινδεῖν θυμοῦσθαι, ἐρεθίζειν H. as Illyrian (v. Blumenthal, Hesychst. 6, Krahe DLZ 1930, 1654); also Alessio, Studi Etruschi 15, 190ff. If the v.l. βρίνθος is reliable, the (a?) bird may be Pre-Gr., as is to be expected.Page in Frisk: 1,266Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βρένθος
-
12 γάνυμαι
Grammatical information: v.Meaning: `brighten up, be glad' (Il.)Other forms: present; further only fut. γανύσσομαι (Il. 14, 504); late perf. γεγάνυμαι.Compounds: Γανυ-μήδης etc..Derivatives: γανύματα ἀρτύματα (AB), γανύσματα (Paul. Sil.), from which (with rhotacism) γανύρματα H. (Baunack Phil. 70, 374f.); γανυρόν λευκόν, ἡδύ, ἱλαρόν H. ( γανερόν EM), γανυτελεῖν γανυπελεῖν, ἡδύσματα ποιεῖν H. γάνος `brightness, joy' (Sapph.). with γάνωμα = γάνος (Ph.), γανώδης (Thphr.), διηγανές λαμπρόν H. and γανόομαι (Anacr.) with γάνωσις (Plu.). - Denomin. γανεῖν λευκαίνειν (H., EM). Pres. γανύσκομαι (Them.). - Homeric ptc. γανόωντες, γανόωσαι etc. `glitter, gleam' (Il.), innovations after the verbs in - ανάω (s. Risch 274, Chantr. Gramm. hom. 1, 360), late pres. γανόωσιν (Arat. 190) and γανάσσαι σμῆξαι, ἡδῦναι H. - γαίων in κύδει γ.; γαίεσκον ἔχαιρον Η.Etymology: γάνυμαι is an old nasal present * gh₂-n-u-, cognate with γαίων from *γᾰϜ-ι̯ω \< *gh₂u-i̯ō. Further perhaps to γαῦρος (* geh₂u-ro-) and γηθέω, q. v..Page in Frisk: 1,289Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γάνυμαι
См. также в других словарях:
κύδει — κύ̱δει , κῦδος glory neut nom/voc/acc dual (attic epic) κύ̱δεϊ , κῦδος glory neut dat sg (epic ionic) κύ̱δει , κῦδος glory neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
AEGAEON — I. AEGAEON saevus et immanis, Caeli et Terrae fil. qui unô ictu centum scopulos in Iovem contorquebat. Victus demum, alligatus est a Neptuno scopulo Aegaei maris. Stat. l. 1. Achilleid. v. 209. Audierat duros laxantem Aegaeona vectes. Hesych.… … Hofmann J. Lexicon universale